مدح و مناجات با امام رضا علیه‌السلام
اين جا رهِ امـيـدِ كـسـی سـد نـمی‌شـود كس نا امـيـد از حـرمـت رد نمی‌شود اين جا دعا به مرز اجابت رسيده است راه دعــای اهـل دعـا سـد نـمـی‌شــود مهمان اين حريم بهشتی، بهشتی است حال كسی كه با تـو بـود، بـد نمی‌شود هردل دخيل عشق نبندد بر اين ضريح در اين حـرم، كـبـوتر گـنـبـد نمی‌شود بين همه ز رأفت تو صحبت است و كس مانـنـد تو به مـهـر، زبـانـزد نمی‌شود ای انعـكاس مهر! چـنان تو كسی دگر آئــيــنــه‌دار خُــلـق مـحـمـّد نـمی‌شـود حسرت بَرَد كسي كه به چندين بهار عمر بـهــر زيــارت تـو مـقــيـّد نـمـی‌شـود هركس رسيده است به‌جایی، ز لطف توست بی الـتـفـات تـو كـه مـؤيّـَد نـمـی‌شـود بی بهـره از ولايتِ تو، روز رستخيز مـسـتـوجـب عـنـايت ايـزد نـمـی‌شـود بسيار رفته است «وفایی» سفـر؛ ولی جائی دگر به‌خـوبی مـشهـد نـمی‌شـود |